Draak on wheels

De meeste mensen die nog nooit een verlamd Vachtje hebben gezien, zullen waarschijnlijk een beeld verwachten van een compleet afhankelijk en hulpeloos diertje dat onbeweeglijk in een mandje ligt. Dat was toch in ieder geval mijn gedachte toen ik voor het eerst in aanraking kwam met een (foto van een) verlamd katje! Mijn tweede reactie was dan ook de drang om op zoek te gaan naar een rolstoel om dat arme diertje weer mobiel te maken.

Inmiddels weet ik wel beter! Katjes met een dwarslaesie zijn over het algemeen veel minder beperkt dan je zou verwachten! In de regel zou je kunnen zeggen dat ze alles kunnen wat een normale kat kan, behalve ergens op springen. (98% heeft ook geen controle meer over hun blaas en darmen.)

Met behulp van hun sterke voorpootjes klimmen ze met gemak in krabpalen; trekken ze zich op een stoel (of aan je been ) omhoog en zijn ze in staat om zich net zo snel te verplaatsen als iedere andere doorsnee kat. De weg omlaag is uiteraard wat minder sierlijk en ook zeker niet altijd zonder gevaar, maar dat is iets waar wij als verzorgers ons zorgen over maken, want poeslief zelf springt zonder aarzelen de diepte in!

Zo'n katje in een rolstoel plaatsen is dan ook meestal bij voorbaat al tot mislukken gedoemd. Het rolstoeltje vormt eerder een beperking dan dat het bewegingsvrijheid geeft...

Observeer maar eens een doorsnee huiskat. Hoe lang of hoeveel meter zie je die, zonder onderbreking, met 4 pootjes op de grond, staan of lopen? Als je al het geluk hebt meerdere meters te tellen, dan mag je de meters waar hij door struiken of kattenluiken en onder of vlak langs meubilair loopt, eraf trekken.

Met een rolstoeltje aan zijn kont kan een kat niet even gaan zitten om zijn vacht te poetsen of uit zijn neus te vreten, Hij kan niet in een krabpaal klimmen, de hoogte opzoeken, door de struiken walsen of door het kattenluik zoeven. Nauw genomen hoekjes kan hij vergeten en zich lekker in een mandje opkrullen is er ook niet bij...

De vraag is echter of je überhaupt al zover komt. Veel katten gaan namelijk al in protest zodra je een tuigje om doet! Doodstil en slap blijven ze op de grond liggen en met geen mogelijkheid krijg je ze nog in beweging! Laat staan dat ze een stap willen verzetten als ze ook nog in een rolstoel getakeld worden..

Toch zijn er, zoals altijd en overal, ook uitzonderingen. Katten die door de ernst van hun beperking wel degelijk baat kunnen hebben bij een rolstoeltje. Bij ons zijn dat er in wezen 3 van de 30+ Van die drie is Draakje echter de enige die er ook het karakter voor heeft!

Het lijkt zoveel makkelijker dan het is, een rolstoeltje voor een kat.....

De ellende begint al bij het zoeken naar een geschikt rolstoeltje. Rolstoeltjes die specifiek voor katten ontworpen zijn, zijn zeer dun bezaaid en dus kom je al snel bij hondenrolstoeltjes uit. Betaalbare modelletjes zijn meestal lomp, plomp, te zwaar en te breed gebouwd, met harnasjes en koppelstukken voor een standaard hondenlijf en waar een kat zich al uit geworsteld heeft, vooraleer je het goed en wel op hebt opgetuigd!

De wens om het diertje te helpen, de vele online tutorial, de positieve verhalen/filmpjes op internet en de relatief goedkope materiaalkosten maken het heel verleidelijk om zelf een rolstoeltje in elkaar te knutselen. Ondanks het feit dat deze karretjes vaak prima hun dienst lijken te doen, kunnen ze (op langer termijn) ook juist meer schade aanrichten dan goed doen!

Zonder de juiste kennis is het namelijk bijna onmogelijk om een rolstoeltje zo te ontwerpen en af te stellen dat het perfect in balans is en een goede ondersteuning biedt voor de kat in kwestie. Er moet rekening gehouden worden met de houding van de kat en eventuele drukpunten van kar en harnas op zenuwen, spieren en gewrichten. Dit alles is weer afhankelijk van postuur, karakter, aard en plaats van aandoening/breuken en wat je met het rolstoeltje wilt bereiken (therapiemiddel, spieropbouw, mobiliteit etc).

Eerlijk is eerlijk; Ook Draakjes rolstoeltje is een 'Did It Myself' karretje. Maar, geloof me, het heeft me dan ook bijna drie volle jaren aan research, bloed, zweet, tranen en mislukte pogingen gekost! Daarnaast kon ik tijdens het hele ontwerp, pas, meet en aanpas proces rekenen op de kennis van onze zeer ervaren dierfysiotherapeute Sigried. Zonder haar hulp zou dit project ook zeker op een fiasco zijn uitgedraaid en zeer waarschijnlijk had ik dan, onbewust en met alleen maar goede bedoelingen, juist meer kwaad dan goed gedaan...

Nog steeds moet ik zijn houding goed in het oog houden (dat viel tegen met de camera in één hand ) en zijn er van tijd tot tijd aanpassingen nodig.

Van al onze Vachtjes is Draakje het ernstigste in zijn bewegingsvrijheid beperkt. De scoliose trekt zijn rug volledig scheef waardoor hij niet kan lopen en veel moeite heeft om zich voort te bewegen. Hij komt wel overal waar hij zijn wil hoor! Maar het kost hem veel meer tijd, moeite en kracht dan de andere Vachtjes..

Draakje heeft echter een ijzersterke wil en enorm doorzettingsvermogen! Deze karaktertrekjes geeft ons de mogelijkheid om verschillende therapieën in te zetten om zo zijn mobiliteit te verbeteren. Het rolstoeltje is daarbij een hele grote hulp en is duidelijk Draakjes favoriet!

Draakje heeft onze verwachtingen al ver overtroffen (bij binnenkomst was hij echt dat hulpeloze katje zoals beschreven aan het begin van dit verhaal..). We weten dat de kans dat hij ooit zelfstandig zal kunnen lopen zo klein is dat het een wonder zou zijn...En toch zou ik er niet vreemd van staan te kijken!

Moraal van dit verhaal?? Bezint eer ge begint, maar waar een wil is, is een weg!